Başlarda çok hoşuma gitti karakterler, mekanlar, kıyafetler filan. Hepsi şirindi, ilginçti. Zorbalık konusuna iyi değinilmişti. İkizlerin yer değiştirmesi olsun, Su-İn olayı olsun kafa karıştırıcı ve merak uyandırıcıydı. Tae Gwang karakteri çok sevimliydi ve onu izlemek çok hoşuma gitti, ilgimi çekti.
Ama bir süre sonra dizi dinamikliğini kaybetti ve ağırlaşmaya başladı. Uzun bakışmalar, lafı uzatmalar, beylik laflar... Sakız gibi uzattılar da uzattılar. O kadar sıkıcılaştı ki neredeyse bırakıyordum. Dizide aşırı aşırı aşırı fazla boş sahne var. İnsanın içi daralıyor.
Over-dramatic sahneler git gide arttı. Birinin tam gidecekken diğer kişinin "Ya, Eun-Bi!" diye durdurması ve arkadan konuşması. Bu bir bölümde en az 3-4 kere oluyor. Birinin diğerini kolundan tutarak sürüklemesi. Yani o kadar bıktım ki anlatamam. Birinin bi şeye kulak misafiri olması, görmemesi gereken bi şeyi görmesi... O kadar klişe ki.
Ayrıca aşırı AŞIRI AŞIRI rahatsız edici bir şey var. Ses yönetmenlerinin bunu fark edip düzeltmemiş olmasını kınıyorum gerçekten çok büyük bir gerizekalılık. İnsanlar konuşurken ağızları şaplıyor. Özellikle Su İn'in ablası ve inek erkek öğrencinin ağzı aşırı şaplıyor. Su İn'in ablası konuşurken dizinin sesini kıstım resmen, Eun Bi'yi okulda karanlıkta kapattığı bölümde. O KADAR İĞRENÇ Kİ KULAĞIMI KESMEK İSTEDİM. O KADAR İĞRENÇTİ Kİ. HAYATTAN SOĞUDUM. NE KADAR SİNİRLENDİĞİMİ VE KUSMAK İSTEDİĞİMİ ANLATAMAM YA.
Bunların dışında karakterlerin iç dünyalarına ve hayatlarına iyi değinilmişti. Karakterlerin hepsi gerçekçiydi. Eun-Byol'Un arkadaşları filan mesela. Çok güzeldi yani iyi işlenmişti.
Eun-Bi'nin kişilği AŞIRI sıkıcı ya AŞIRI. O kadar sevmiyorum ki. Çok boş. Üff.